Evet sahi, “herşey daha güzel olacak” ya da “bu gidişin sonu kötü” diye mi düşünceler geçiyor aklınızdan, yüreğiniz umutla veya umutsuzlukla dolup hop oturup hop kalkıyor musunuz sürekli?

Valla birşeylerin kötü gittiği (en azından bizim özlediğimiz hayata göre) kesin ama aslında bunun doğal bir seyir olduğunu düşünmek lazım. Sözlükten “ideal” kelimesini çıkartmak isterdim doğrusu. Platon’un Devlet’i gibi saçma ve karşılığı olmayan bir kelime çünkü.

“Uygun” tamam ama “ideal” yok, ı-ıh, olmuyor valla.

Bu yaşadığımız aslında hayatın normal akışı. Hayatta en açgözlü, en acımasız, en duygusuzun galip gelmesinden doğal ne olabilir ki? Yani nasıl aksini düşünebilirsiniz ki? İnsanlık sisteminin insansılığı değil de insancıllığı savunabileceğine nasıl inanabilirsiniz ki? Mücadele ederek kötülüğün yenilebileceği fikri ise her halde tüm komedyenleri işsiz bırakabilecek ölçüde gülünç birşey değil midir?

Boşverin anacım boşverin. Yok orada bu kadar adam ölmüş, yok Srebrenica’da katliam yapılırken küçük bir çocuk “anne askerler çocukları küçük kurşunla öldürürler değil mi?” demiş (maalesef dönüp dolaşıp buna geliyorum kusura bakmayın, geçer yakında, merak etmeyin), yok gerzeğin biri memelerini açmış, herkes onu takip etmiş, yok sporda nasıl hile olurmuş, yakışır mıymış spora (ki spor dediğin asker yetiştirmek için sistematize edilmiş bir halttır aslında ve bir savaş provasıdır), yok permakültür olunca dünya kurtulacakmış, yok çevre hareketleri gerekliymiş, yok insanlar içkiye, zevke dalmış da ondanmış tüm kötülükler, hepsini yasaklamalıymış. Say say bitmez ve cancağızlar. Siz külliyen boşverin hakikatten.

Hakikatten bazen o kadar üzülüyorum ki mideme yumruk yemiş gibi oluyorum, sonra bir insan görüyorum gizliden gizliye muzur muzur mutlu, “hah be” diyorum, “hatırladım işte, ben bu insan/lar sayesinde hala yaşıyorum, hala içim kıpır kıpır”

Şu yazıyı yazarken misal, aklımda birkaç tanesi var (haa bazılarını tanımam etmem ha, gözucuyla izlerim sadece) resmen muzur çocuk gibi kıh kıh kıh diye gülerek yazıyorum. Hayatın kıçına öyle güzel tekme vuruyorlar ki onların sevinci ile ben de koyuyorum hayatın kıçına bir kahkaha tekmesi, tepe taklak oluyor deyus.

AN güzel be cancağızlarım, sıcağa rağmen hayat da güzel, hatta birazdan içeceğim türk kahvesi ve ardından yiyeceğim bulgur pilavı da güzel.

İçim de geldi bir de şunu söyleyeyim. Seviyorum cancağızlarım böyle muzur muzur gülen, insancıl ve sevinçli insanları.

Yarın yok ki…

Geri Dön ----- Mesaj Gönder