Ölmeden veya bir adada mahsur kalmadan etrafımızda görmekten kurtulamayacağımız 3 büyük hastalık. Aslında bunlar insancıllığı yok eden 3 büyük hastalık: Sabit fikir, hırs ve nefret. 

Maalesef şu ana kadar bilinen bir tedavi bulunamadı. Zira bulunan tedaviler birini iyileştirirken diğerini düzeltemediği icin salgın artarak devam etti ve sonunda tüm insanlığa bulaştı. Kimine biri, kimine ikisi, kimine hepsi birden. Ayrıca kimine az, kimine çok, kiminin tüm kişiğilini kaplayacak şekilde.

Sabit fikir

• Belirtileri: Herşeyin en iyisini, herkes icin bildiğine inanmak. Tartışmalarda yeralmayı sevmek ama sonunda hep bağıran taraf olmak. Bilim %100 bile kanıtlamış olsa bu verilerin aksine inanmak ama her zaman bilime sığınmak. Herhangibir inanç, ideoloji ve fikir sistemine gönülden bağlandıktan sonra diğer tüm sistemlerin inançlarına karşı çıkmak. Kısa belleğinde bazı karşı fikirlerin doğruluğunu hafifçe kabul etse bile ertesi sabah uyandığında kurtarıcı silici uzun belleği ile herşeyi eskisi gibi kabul etmek.

• Uygulanacak tedavi: Bilinen bir tedavisi yok ancak kendisi ile tartışmamak, aynı mekanlarda bulunmamak ve sizinle etkileşime girebileceği yerlerden, kaçınmak sizin de hastalanmamanız için gereklidir. 

• Yan etkileri: Nefret ve aşırı hırs.

Hırs

• Belirtileri: Aşırı bencillik ve açözlülük (maddi, manevi veya herikisi de). Diğerlerinin haklarına saygısızlık. İyilik yaparken bile gösteriş hali. Tüm ilgiyi üzerinde toplama isteği. İnsanları ve kitleleri yönlendirme ve yönetme arzusu. Sürekli gizli ajandalarının olması ve asla güvenilir olmamaları Sahip olunabilecek herşeye veya hertürlü saygıya sahip olma konusunda hastalıklı tutumlar.
• Uygulanacak tedavi: Bilinen bir tedavisi yok ancak bu insanların söylediklerine inanmamak fakat dikkatli dinlemek ve aslında neyi hedeflediklerini anlamaya çalışmak, aynı mekanlarda bulunmamak ve sizinle etkileşime girebileceği yerlerden, kaçınmak sizin de hastalanmamanız için gereklidir. 
• Yan etkileri: Nefret ve sabit fikir.

Nefret

• Belirtileri: Kendisini inandırdığı veya kendisine inandırılan her konuda gösterilen tüm hedeflerden nefret etme hali. Ne kadar eğitimli olursa nefretinin boyutunun o kadar fazla olma hali ve en sonunda kendi dışında herkesten ve herşeyden nefret etme hali. Cahilken silahla, eğitimliyle fikirle bu nefretini kusma isteği. Uzlaşmak yerine nefret etmeye eğilimli olmak
• Uygulanacak tedavi: Bilinen bir tedavisi yok ancak bu insanların etrafında bile bulunmamak, hastalıklarını size de bulaştırmamaları için onlardan uzak kalarak onlardan nefret etmemeyi başarmak ve sizinle etkileşime girebileceği yerlerden, kaçınmak sizin de hastalanmamanız için gereklidir. 
• Yan etkileri: Hırs ve sabit fikir.

Maalesef bu üç korkunç hastalığa çare yok. Sevgi bir çözüm olur diyordum ama bu kadar hastayı iyi edebilecek miktarda sevgi üretecek bir medeniyet yaratamadı maalesef insan ırkı. Sevgiler, etraftaki hırslı, sabit fikirli, nefret dolu insanlardan korunmaya çalışırken yokolup gidiyor daha yeşeremeden.

İnsanlar sadece ürüyorlar, yani hayvanlık aşamasının üstüne geçemiyorlar. İnsancıllık bir ara söyle görünüp kayboldu medeniyetler tarihinde, göründüğü zamanlar ise iletişimin az olduğu ve insancıl fikirlerin yeşerebileceği kadar savaşsız geçen zamanlardı. Ama hepsi bir daha geri gelmeyecek kadar acıklı bir şekilde yok oldu.

Hala güneşin doğuşunu seyretmek güzel, hala kuş sesleri ve mavi gökyüzünü seyretmek de öyle. Ama bunlar da bize o ikibin yıl önceki füsyologların, filozofların, dervişlerin mirası. Yoksa bunlar da bize birşey ifade etmeyecekti. 

Eh bu söylem peki kendi ile çelişmiyor mu? Yani madem ikibin yıl önce birileri bize bu güzelliklerin coşkusunu öğretti diye bir mutluluktan bir tutam bal yalıyoruz, biz de mutluluğa bir hizmet yapamaz mıyız? Bu kadar umutsuz bir tablo çizerken çıkış olabilir mi? Yine ütopyalara mı sığınacağız? 

Bilemem; benim bulduğum tek çözüm topluma teğet geçerken kendi dostlarımın sevgisi ile ayakta kalabilmek, kendi sevgimle de onların ayakta kalmalarına yardımcı olmak. Siz de öyle yapın. Sonuçta ölümle herşey bitecek ve bugünden bir tutam da olsa tat alabilmemiz lazım. Yaşama imkanına kavuşmak bir şans.

Yarın yok ki...