Pişmanlık neyin göstergesi acaba?

Açgözlülüğün mü? Açık büfenin sonuna kadar gitmeden tabağını tıkabasa dolduranların duyduğu cinsten.

Utangaçlığın mı? Aşık olduğu kıza açılamadığı için onu çenebaz bir aptala kaptıranların duyduğu cinsten.

Korkaklığın mı? Mahalle kavgasında bir göz morluğundan kurtulmak için dışlananların duyduğu cinsten.

Yaşlılığın mı? Yapılan seçimlerden hoşnut olmayıp, yerine yenisini yapacak vakitleri kalmayanların duyduğu cinsten.

Alkolikliğin mi? En sevdiği arkadaşını içki masasında 25 bıçak darbesiyle öldürüp, hapse girenlerin duyduğu cinsten.

Hepsi olabilir ancak belki de hepsinden önemlisi kararsızlığın göstergesidir. Yani hayatı boyunca karar alamayan ve başkalarının kendileri için aldıkları kararları uygulayanların duyduğu cinsten bir öfkedir pişmanlık.

Kendime bakıyorum bazen ve görüyorum ki o kadar çok hatalı karar vermiş o kadar çok ve o kadar gereksiz yere sevdiklerimi üzmüş ve pişmanlıklar yaşamışım ki hala pişmanlıktan nasıl ölmediğimi açıklamak için düşünüyorum. Ve galiba yavaş yavaş anlayabiliyorum neden ciddi ölçüde pişmanlık hissetmediğimi; en azından hatalı da olsa kararlar alıp uygulamış olmam beni hep ayakta tutan.

Ya başkaları? Hepimiz hep birşeylerin kenarında oluyoruz. Hepimiz hep bazı hedefler belirliyoruz ve hepimiz bu hedeflere ulaşmak için aldığımız kararlardan sonra eğer hedefe ulaşamazsak aldığımız, hedefle ilgili kararlara yönelik olarak pişmanlıklar yaşıyoruz. Oysa hedefi sorguladığımız tek anlar bahane yaratmak istediğimiz anlar oluyor.

-Zaten o arabayı almam bir hayal olurdu, Uno neyime yetmezdi, şimdi hiç arabam yok...
-Zaten Turkce Matematikten Boğaziçi Üniversitesini çıkarmak çok mümkün değildi ama arada İstanbul Üniversitesini de kaçırdım...

Ve daha niceleri. Belki de hedefler koymak yerine hayatımızı şekillendiren kilometre taşlarını sadece farketmeye çalışmak daha iyi. Yaşamı devam ettirebileceğimiz temel isterlerimizi sağlayacak kuralları belirleyip ondan sonra da hayatın bize getireceği sürprizlere göre kararlar almak ve bazen üzülüp bazen sevinmek ama hep karar alabilme cesaretinden ötürü kendimize saygı duymak.

Yarın yeni birgün ve bu yeni günle ilgili kafamda hiçbir plan yok. Sadece sabah işe gidecek kadarını biliyorum. Belli bir saatte uyanıp kalkmam ve evden çıkmam gerekiyor. Gün içinde olacak herşey doğaçlama gelişecek. Aldığım her karar o anda yaratılmış olacak. Bu doğaçlamaya elbette önceden planlanmış etkinlikleri dahil etmiyoruz. Ama onlarda bile yaşanacak anılar o anda yaratılacak (eğer belli bir gündem ve hazırlık gerektiren etkinlikler değilse)

Yarın yepyeni bir gün olacak ve ben yepyeni kararlar alacağım, yepyeni sıfır kilometre hatalar yapacağım. Düşünüyorum da hayata böyle yaklaşabilmeyi ama daha da önemlisi böyle yaklaşabilmenin gerekliliğini algılayabilmek çok güzel. İş hayatında da güzel, özel hayatında da güzel.

Burada bahsettiğim şu değil sakın karıştırılmasın: Akşam eve giderken, iskelede otobüs şirketlerinin önünde bekleyen insanları gördüm, bir anda gittim eve topladım çantamı tatil yöresine giden ilk otobüse atlayıp haftasonu için 2 günlüğüne Marmaris'e gittim. Kesinlikle bu değil.

Bahsettiğim belki şöyle birşey: Akşam eve giderken,  iskelede otobüs şirketlerinin önünde bekleyen insanları gördüm, aklıma Marmaris'te yaşadığım yıllardan tanıdığım bir arkadaşım geldi. Ne zamandır aramadığımı hatırladım. Acaba bu kadar aradan sonra kızar mı, kızmaz mı diye düşündüm ama yine de ona bir telefon edip halini hatırını sordum. Elbette gayet soğuk bir ses tonu ile telefonda konuştuğu için biraz pişmanlık duydum, ama ya aramasaydım....

Hep insanları düşünürüm. Çoğunu da sadece düşünür ama az önce bahsettiğim gibi aramam. Hep merak ederim. Acaba şu anda neler düşünüyor diye. Bir de tanımadığım TV'deki eski filmlerdeki figürasyon tabir edilen kadrodaki insanlari merak ederim. Acaba şu anda ne yapıyorlar, nasıl bir hayat yaşadılar diye?

Neden yılları mıydı
Neden yollar mıydı
Neden yanlışlar mıydı

Ne istediler
Neden istediler
Ne seçtiler
Neden seçtiler

Başka türlü olabilir miydi
Başka türlü olmalı mıydı

Ya ben pişman mıyım
Pişmanlık için vakit harcamalı mıyım

Ölüm ensemde
Ölümün ensesindeyim
Ölüm çoook uzakta
Ölümün peşindeyim

Sonsuzluk peşimde
Sonsuza kadar peşimde
Anı yakalayacağım
Zamanı durduracağım

Vagabond

Geri Dön ----- Mesaj Gönder