Keşke gitmeseydim, yine ve yeniden

Mekan : Harbiye Açık Hava Tiyatrosu 
Beraberimdekiler: ZR Baba, Tohtur Bey ve Hoşurt (lakapları böyle ne yapayım)
Etkinlik türü: Inti İllimani Konseri (ve gereksiz 2 grup daha)

İlk konser 1991'deymiş, bugün söylediler (o konserle ilgili yazı için tıklayabilirsiniz, yeni bir pencere'de açılacak) ve maalesef bugün yani 17 Ağustos 2003'de yeniden gitmek zorunda kaldım.

Evet zorunda kaldım, zira bizim Tohtur Bey benim Inti Illimani hayranı olduğumu bilir ve bize bilet almış, keşke almasaydı. Zira 1991'deki konseri hep bir anı ve güzellik olarak içinde saklamak istiyordum. Neyse, çıkıntılık yapamadım ve homurdanarak girdim.

Önce Moğollar isimli bir grup çıktı ki hiç sevmem. Akabinde Grup Yorum diye bir grup daha çıktı ki "Moğollar biraz daha uzatsaydı da bu hiç çıkmasaydı" dedim.

Ortam kabus gibiydi, slogan atanlar, protesto edenler, bir giyim fabrikasın'daki greve destek isteyenler vs. Sonuç olarak Inti Illimani müziğini en son paylaşmak isteyeceğim insanlar (ki zaten ilk 2 alt grup bittikten sonra çıkmaya başladılar, yani ana grubu pas geçtiler).

Tüm konser boyu kendimi ortamdan ve insanlardan tamamen soyutlayarak oturdum. Sonunda Inti Illimani çıktığında ise korkularımın tamamen yok olması çok rahatlatıcıydı. Zira ben anılarımdaki konserin bu güruhla beraber konser izleyince yok olacağını düşünüyordum. Ama sahnede Inti Illimani yoktu ki...

Evet sahnedeki grubun adı Inti Illimani idi, hatta benim ilk seyrettiğim Inti Illimani'den de kurucusu dahil 3 kişi vardı, hatta Inti Illimani parçalarını en az eskisi kadar iyi çalıyorlardı ama grup Inti Illimani değildi. Bu grup tamamen profesyonel bir organizatör ve plak şirketi grubu idi. Hatta yaptıkları açılış konuşmasında da böyle söylediler "herşey değişiyor, biz de ayak uydurduk".

1991'deki muhteşem konserin, muhteşem anısı, sıcaklığı hep içimde ve tam olarak aynı şekilde kalacak, zira ben Inti Illimani'yi bir daha hiç canlı dinlemedim ve bir daha da dinleme ihtimalim yok.