Eve gelmeyi özlemek ne güzel. Eve gelmek, sokak üniformalarını fora etmek, yatağı uzanmak, notebook'u kucağına almak, müziği açmak ve sana kavuşmak. Seninle satırlar dolusu konuşmak, seni satırlar dolusu düşünmek. Koşmak hayellerin peşinden. Ne hayal, ne gerçek karar verememek.

Mekan ne denli önemsiz aslında. Sadece rahatsız edilmeden, gereksiz uyarıcılardan etkilenmeden özgürce düşünebileceğin bir yer olsun yeter. Mekan ne olursa olsun, paylaştığımız zaman diliminde aynı düşünceleri, aynı şaşkınlıkları, aynı heyecanları hissediyorsak, hiç de önemi yok başka birşeyin. Eve dönüş işte bunun için güzel. Sadece düşünmek istediklerimi düşünüyorum, sadece gerçekten hissettiklerimi algılıyorum. Sadece ve sadece seninle yalnız kalıyorum.

Saat 11 buçuk ve sen şaşkınsın
Uykun var, yorgunsun
Kafanda sorular
Kalbin bulanık

Saat 11 buçuk ve ben özgürüm
Uyku gözlerimin uzağında
Kafamda cevaplar
Kalbimde sadece sen

Saat 12 sen uykunun kollarındasın
Saat 12 ben gecenin aydınlığında
Sen dönüp duruyorsun karmaşık rüyalarda
Ben yelken basıyorum berrak okyanuslarda

Mekanlarımız neresi olursa olsun bir önemi yok
Şu anda yanımdasın biliyorsun
Yanımdasın ve tatlı uyku dökülmüş kirpiklerin kapalı
Usul usul titriyor belirsiz bir rüyanın rüzgarıyla

Geri Dön ----- Mesaj Gönder