Son zamanlarda garip bir umutsuzluk var üstümüzde
Uğursuz bir yalnızlık ve garip bir keyifsizlik
Eskiler der ya "ölü toprağı serpilmiş gibi"
"İnsanlık değerleri" dediklerimizin tek tek yok oluşu
Bencillik, bireysellik, üretimsizlik
Ve en kötüsü tek başınalık

Bu kadar karamsar mı olmalıyız sence Mavi Kız
Bu kadar yalnız ve bu kadar güvensiz mi olmalıyız
Hiç mi güzellik kalmadı, aile dışında hiç mi huzur kalmadı
Boğaz'ın renkleri, İstanbul'un silueti, Anadolu'nun mücevherleri
Hepsi mi bozuldu, hepsi mi kirlendi
Ya insanlar, hepsi "her koyun kendi bacağından asılmalı" mı diyor gerçekten

Belki evet soruların hepsinin cevabı
Ama ben inanmıyorum, inanmak istemiyorum
Ve biliyorum ki ben, sen ve tüm sevdiklerimiz inanmazsa
Hiçbiri tamamen bozulmuş olmayacak
Hiçbiri tamamen kirlenmiş ve anlamsız olmayacak
Herbirinde sevdiklerimizle anılarımız var düşünsene

Biz güzelliklerin varolduğuna inandığımız sürece
Güzellikler hep var olacak
    Artık eskisi gibi güzel olmasalar da
        Artık eskisi gibi doğal ve romantik olmasalar da

Biz güzelliklerin varolduğuna inandığımız sürece
Yeni güzellikler bulacağız
    Sevdiklerimizle yeni anılar yaratacağız
        Eskiye saplanmadan, yeni keyif formları üreteceğiz

Dünyamız bu kadar dar olmamalı
Hayatımız da bu kadar monoton ve boş

Geri Dön ----- Mesaj Gönder