Bir bardak demli çay

Çay sevmem aslında biliyor musun
Ama o sıcaklığını nasıl da özlerim
Olsa da olur benim için olmasa da
Peki neden içim ısınır hep düşündüğümde

Anlatayım

Çay dediğinde yurt odaları gelir aklıma
İlk yalnız kalışlarında öğrencilerin en büyük lüksüdür iki parça bisküvinin yanında

Çay dediğinde bekar evleri gelir aklıma
Misafir geldiğinde en büyük ikramları, ağarlamak için masrafsızca

Çay dediğinde özlemler gelir aklıma
Ailesinden uzak insanların avuçladıklar bardaklarda hissettikleri ailelerine dair

Çay dediğinde yuva gelir aklıma
Göz yaşlarını yudumlayan genç insanların özledikleri

Çay dediğinde kış aylarındaki kurtarıcı gelir aklıma
Soğukta, buz gibi odada, yorgun argın ders çalışan öğrencilerin boğazlarında

Yurtlar, bekar odaları mekanım oldu hep
Oysa hic yatılı okumadım

Yatılılar, ailesinden uzaklar kardeşlerim oldu hep
Oysa o yaşlarda ailemden hiç uzak kalmadım

Hep onlarla yaşadım, özlemi, hüzünü, yalnızlığı
Hep onlarla, ilk özgürlük hislerini, kendi başına varolmanın zevkini

Hep çay oldu bana ikram ettikleri
Hep çay oldu benim onlara harçlığımdan alabildiğim ziyaret giderken

Kantinlerden toplanmış şekerler, kirli su bardakları, bazen de ince belliler
Annemim poaçaları, elmalı kurabiyeleri, iştahlı sevinç sesleri

İçmediği halde çayı benim kadar çok seven var mıdır acaba
Çayın insani sıcaklık olduğu anları benim kadar özleyen var mıdır

Kimbilir belki de bir yerlerde vardır...