Herşey o ilanla başlamıştı: “Fransız Guyanası’ndaki Phare de l’Enfant Perdu için (yani Kayıp Çocuklar Deniz Feneri) için eleman alınacak, isteklilerin Denizcilik İşleri Müdürlü’ğüne başvurması….” Ve altında da fenerin bir fotoğrafı.

Yaptığı işler, bitirdiği okullar, sahip olduğu dereceler bir anda önemini yitirdi. Oraya gitmesi gerektiğini tüm kalbiyle, tüm benliğiyle hissediyordu. Oraya gitmeli, okumalı, yazmalı, meditasyon yapmalı ve önce kendisini bulmalı, sonra insanlara kendilerini bulmaları için yol göstermeliydi.

Koştura koştura müdürlüğün yolunu tuttu. Karşılarında çıtı pıtı, şık giyimli bu genç kadını gören memurlar önce bir anlam vermediler bu ziyarete. Ama sonra başvuru konusundaki ısrarları ile karşılaşınca mülakat ve sınav talebini kabul etmek zorunda kaldılar. Ve aslında hiç ihtimal vermedikleri birşey oldu ve hem mülakat, hem de sınavda birinci olan genç kadın Stajyer Fener Bekçisi ünvanını kazanıp 1 aylık ülke içi stajını tamamladıktan sonra Fransız Guyana’sına gidip fenerini emekli olan bekçiden devraldı…

……………………………………..

Bu da 3.ncü versiyon olsun madem. Benim ADA vardı bir kadının mutlak yalnızlık ve özgürlük ortamında nasıl davranacağını anlamaya çalışan bir multi disipliner dans tiyatrosu libretto taslağı, al bakalim burada da aslında bir ıssız ada metaforu seni bekliyor, kadın olan sensin, cevaplar sende :-) 

Geri Dön ----- Mesaj Gönder