İşte insanları böyle severiz dostlar. Komik diye, yakışıklı veya güzel diye, cesur diye, zeki diye, romantik diye merhametli diye degil; o özelliklere sahip olmasalar da seveceğimizi için severiz.

Saygı ile sevgi arasındaki en büyük fark bu işte. Saygı birey olan insana dairmiş gibi görünse de aslında toplumsal insana dair birşeydir. Korkudan, başarıdan, tutarlılıktan, adaletten, fedakarlıktan ötürü saygı duyarız. Sonuna kadar toplumsal birşeydir.

Ama sevgi öyle mi ya sevgi. Sadece severiz işte, güzel değil mi? Sonuna kadar insancıl değil mi?

İnsancıllıkla insanlığın aynı potada eriyememesi ne kötü. Sevgi ile aşk bile çoğu kez aynı potada eriyemiyor. Aşk bir başkaldırı toplumsallığa, o da toplumsal değil bireysel. Ama aşk çoğu kez üreme içgüdüsünün tetiklediği birşey olarak kalıyor, şehvete bulanıyor çıkmıyor bir türlü üzerinden şehvetin rengi.

Ama sevgi ne içgüdüsel, ne toplumsal, sadece insancıl…

Geri Dön ----- Mesaj Gönder