Hani ıssız ada filan ister ya insanlar (haydi itiraf edeyim en çok da ben) yaşamak için. Diğer insanlar korkutur hani ya da tahammül edemez onlara da kaçıp gitmek ister bir adada yaşamak için. Yoktur aslında kendinden kaçabileceği bir yer ama ister işte.

Neyse şu 10-15 gün hiçbir adaya gitmek istemem, eğer ıhlamur ağaçları yoksa. Yazı hiç sevmiyorum sıcak yüzünden ama şu ıhlamurların kokusu beni benden alıyor.

Tam şu anda tam bulunmak istediğim yerdeyim, ıhlamur ağaçlarının en güzel koktuğu Kadıköy’de.

Bir koku bile bizi bu kadar mutlu edip AN’ımızın tadına tad katıyorsa neden uğraşıyoruz ki sevgiden, sanattan, sohbetten başka işle.

Boşverin cancağızlarım; gündem şöyle haksızlık doluymuş, bu gidiş kötüymüş, sonumuz hayrolsunmuş, boşverin hepsini. Hepimiz öleceğiz ve hala nefes alabiliyorken doldurun ciğerlerinizi bu nefis ıhlamur kokularıyla.

Hala nefes alıyorken ve yarın yokken bir güzel gecenin tadını çıkartın, yarın çok kötü bir gün olacak olsa bile. Hatta hasta yatağında yatıryor olsanız bile etrafınızda bir ıhlamur ağacı varsa açtırın evin camlarını, girsin o muhteşem koku içeriye.

AN’ınız mis gibi koksun e mi?