Öğrenecek hiçbirşey kalmadı benim için bu dünyada. Merak ettiğim de birşey kalmadı da ondan elbette.

Artık öğrenerek, şaşırarak, hayatın her gününü yeniden farkederek yaşamama da gerek kalmadı. Neye ihtiyacım varsa biliyorum. Ötesinde de birşey öğrenmeye gerek duymuyorum zaten.

Yok tek bir lisan biliyorum ama diğerlerini öğrensem ne olacak? Anlatacakları ilgimi çekmiyor ki. Bildiğim lisanda konuşanların bile söyledikleriyle ilgilenmiyorum zaten.

Hayır, sanatın hiçbir dalında bir yeteneğim yok. Ne bir enstruman çalabilirim, ne şarkı söyleyebilirim, ne iki satır güzel yazı yazabilirim, ne de dans edebilirim. Olmasına gerek de yok zaten.

Kavga bilirim biraz, hem iriceyim de. Bilgi dağarcığımda başka bir kirliliğe de ihtiyacım yok.Bu kadar bilgi yeter de artar bana.

Sevmek desen nedir bilemem, sadece hayatta kalmayla ilgilenirim ve nedenini de bilmem gerçekte. Ama hayatta kalmak için elimden gelen herşeyi yaparım. Diğerleri gibi davranmak yetiyor aslında fazla birşeye de gerek yok.

Neyse ki varolduğum sistemde çoğunluktayım da hayatta kalmak için fazla çaba sarfetmem gerekmiyor.

Yemeğim önümde, tezeğim arkamda olsun yeter.

Evet, tezek. Yani yukarıda yazdıklarımdan sonra bana herhalde insan demeyeceksiniz. Benim dışkıma dense dense tezek denir.

Neyse işim var benim bu kadar muhabbet yeter. “Salih abi, bize bir okey 4 de çay versene”…