O kadar az şey lazım ki yaşamaya
O kadar az şey, mutlu olmaya
Bir damla göz yaşı kavuşunca
Bir kahkaha konuşunca
Bir çicek kokusu
Bir kedi mırıltısı

O kadar az şeyimiz var ki yaşamak için
O kadar az şeyimiz, mutlu olmak için
Hırsımız var bir kere, gözlerimizi yaşartan
Kahkahalarımız alaycı, iğneler saçan
Muhteşem kokulu deodaranlarımız
Robot köpeklerimiz...

Bir söz gitmiyor hiç aklımdan
Absurd bir dramadan
"Bankını koru, onurunu koru"
Serseri böyle demişti
"Bankını koru, onurunu koru"
Böyle demiş ve kendisini öldürtmüştü
Karınca bile incitmemiş bir beyfendiye
Yıllarca keyif için oturduğu bankını korurken

Ne için savaşıyoruz
Ne için ölüyoruz
Nasıl bir onurumuz var
Nasıl bu kadar zor koruyoruz
Nasıl bu kadar kolay kırıyoruz

Onursuz bir hayatı özledim yine
Onursuz ve özgür alabildiğine